کامکوات

این میوه زمستانه - بهاره بوده، از اروپا به ایران آمده است و طعمی شبیه به دیگر میوه‌های خانواده مرکبات دارد با این تفاوت که می‌توان آن‌را درسته و با پوست مصرف کرد.

از دیدگاه گیاه شناسی، کامکوات متعلق به خانواده  Rutaceae زیر شاخه‌ی Fortunella ها است که پس از انتقال این گیاه از چین به اروپا توسط گیاه شناسی با نام رابرت فورچون (Robert Fortune) در اواسط قرن نوزده این گونه نامگذاری شد.

درخت کامکوات دارای برگ‌های ریز و همیشه سبز است و بومی بخشی از کوه‌های جنوب شرق چین است و در حال حاضر به منظور بهره برداری از میوه‌ی لذیذ آن و همچنین به عنوان یک گیاه تزئینی در نقاط دیگر دنیا از جمله ایالات متحده کشت و پرورش داده می‌شود.

در فصل زمستان یک درخت بالغ کامکوات می‌تواند وزن چند صد عدد از میوه زیبایش را که هرکدام به اندازه یک زیتون درشت هستند، تحمل کند. 

زمانی که میوه کامکوات را برش می‌زنیم ظاهری شبیه به یک پرتقال کوچک دارد که پرهای آن به سفتی به یکدیگر و پوسته خارجی متصل شده‌اند و عموماً یک یا دو عدد هسته در مرکز هر پره وجود دارد. طعم هسته مانند هسته‌های پرتقال تلخ است و هنگام خوردن میوه باید از دهان خارج شده و دور ریخته شود.